Yemen'de kazanan İran destekli Husiler oldu
Paradoksal olarak, Husiler tatmin edici bir sonucun anahtarına sahipler. Bir Husi zaferi, İran'ın dünyanın en stratejik boğazlarından birini oluşturan bir bölgede yükselişi anlamına gelecek. Bu, İsrail de dahil olmak üzere bir dizi bölge devleti için yutulması gereken acı bir hap olacak. Avantaj Husilere geçiyor. Aynı şekilde, İran en çok kazanan bölgesel oyuncu olarak ortaya çıkıyor.
İNTİZAR - Bunlar ilk günler ve Yemen, Eylül 2014'te Huis güçlerinin başkent Sana'yı ele geçirmesiyle başlayan ve ardından Husilerin hükümeti hızlı bir şekilde ele geçirmesiyle başlayan dolambaçlı iç savaşta birçok ateşkese tanık oldu. Açıklanan 2 aylık Ramazan ateşkesi ile ilgili bir deja vu hissi var.
Ancak bu aynı zamanda belirleyici bir an olabilir. Tartışmalı merkezi figür, Suudi destekli Cumhurbaşkanı Abdurrabbu Mansur Hadi, iktidarı, yeni bir cumhurbaşkanının seçilmesine kadar geçiş döneminde Yemen'in siyasi, askeri ve güvenlik sektörlerinden geçici olarak sorumlu olacak olan 8 üyeli bir geçiş konseyine "geri döndürülemez bir şekilde" bırakmayı kabul etti. Cumhurbaşkanlığı kararnamesine göre, yeni kurulan konsey, Yemen'in İran destekli Husileri ile görüşme ve aralıksız şiddete bir çözüm bulma yetkisine ve tüm yürütme yetkilerine sahip olacak.
Muhtemelen bu dramatik gelişme, Quincy Enstitüsü'nden Annelle Sheline'ın işaret ettiği gibi, "Husi isyancılarını ve onun yönetimine karşı çıkan diğerlerini etkin bir şekilde güçlendiren" popüleritesi bulunmayan bir figür olan Hadi'ye karşı Suudilerin artan hayal kırıklığına atfedilebilir. İkinci bir neden, ABD Kongresi'nde, Yemen'deki Suudi liderliğindeki askeri eylemlere yönelik Amerikan desteğini sona erdirmeye yönelik görüşün artması olabilir.
BM'nin aracılık ettiği Ramazan ayındaki iki aylık ateşkes anlaşması, sahadaki hassas güçler dengesine dayanan huzursuz bir ateşkes. Zeydi Şii Husiler, başkent Sana'yı ve (Suudi Arabistan sınırı) kuzey Yemen'in çoğunu kontrol ediyor.
Geçiş konseyinin yapısı fazla iyimserlik yaratmıyor. Bu, sırf Husilere karşı muhalefette birleşen farklı gruplardan oluşan bir yapıdır. Husilerin kendileri konseyi reddetti. Her iki tarafın da önce askeri olarak yeniden birleşmeye ve güçlü bir konumdan müzakere etmeye çalışma olasılığı yüksektir.
Ancak işin iyi yanı, ateşkes koşullarının, bir avuç ticari uçuşa ve Hudeyde limanından yakıt ithalatına izin vermek için Sana havaalanı ablukasının kısmen kaldırılmasını içermesi - her ikisi de Husileri ilgilendiriyor. Ayrıca, İsveç'ten BM Özel Elçisi Hans Grundberg tarafından hazırlanan tartışmaların çerçevesi, Husilerin silahsızlandırılması ve toprak teslimiyeti çağrısında bulunan mevcut BM Güvenlik Konseyi kararlarını etkin bir şekilde görmezden geliyor. İlginç bir şekilde Washington, Grundberg'in Husilere yönelik pragmatik yaklaşımını destekliyor gibi görünüyor.
Temel olarak, bölgesel hizalanmalar ve öncelikler değişiyor. Suudi Arabistan maliyetli savaştan bir çıkış arıyor olabilir ve BAE zaten katılımını geri aldı. Herhangi bir yaptırımın kaldırılmasının ardından İran'ın beklenen yükselişi, tüm bölge devletleri için bir “X” faktörü haline geliyor ve bu durumu ABD'nin bölgeden istikrarlı bir şekilde çekilmesini hesaba katarak Suudi Arabistan, BAE ve Mısır'ın eskisinden farklı bir şekilde ele alması gerekecek. Trump yönetiminin aksine, Biden, Suudi liderliğindeki savaşa geçmişte eleştiri olmaksızın verilen desteği sanrısal bir hata olarak görme eğilimindedir.
Bu, Husilerin silahlarını teslim etmek zorunda kalmadan müzakere edecekleri bir devrilme noktasıdır. Avantaj Husilere geçiyor. Aynı şekilde, İran en çok kazanan bölgesel oyuncu olarak ortaya çıkıyor. Husilere verdiği güçlü destek meyvesini verdi. Ünlü eski CIA Ortadoğu uzmanı ve yazarı Bruce Riedel'den alıntı yapacak olursak, “Tahran (şimdi) Arap Yarımadası'nda Kızıldeniz ve Hint Okyanusu arasındaki stratejik Bab el-Mandab Boğazı'na bakan bir dayanak noktasına sahip.”
Şimdi, Viyana'daki İran nükleer müzakerecilerinin aşacağı son kambur, bildirildiğine göre Tahran'ın ABD'nin İslam Devrim Muhafızları Ordusunu (IRGC) terörist gruplar listesinden çıkarması yönündeki son dakika talebi olduğu için burada bir miktar ironi de var. Gerçekten de, Yemen politikasını yönlendiren, Suudi Arabistan, BAE, ABD, İngiltere, Fransa ve benzeri güçlü düşmanlardan oluşan bir falanksa karşı yalnız bir savaş yürüten Husilerin dostu, filozofu, rehberi ve akıl hocası olarak hareket eden Devrim Muhafızlarıdır.
Tahran, KİK-Suudi Arabistan'ın Hadi'den kurtulma kararını, özellikle Cidde'deki Aramco tesisine yapılan son Husi saldırılarından sonra, kamuoyunu yönlendirmek için akut bir ihtiyaçtan kaynaklanan taktik bir hareket olarak görme eğilimindedir. Elbette İran, (Suudi-BAE koalisyonu için savaşan isimlerden oluşan) yeni açıklanan konseyin güvenilirliğini ve gerçekten de Suudi Arabistan'ın Yemen içi görüşmelere ev sahipliği yapma konusundaki güvenini sorgulayacaktır.
İran, savaşı sona erdirmenin en uygulanabilir ve gerçekçi yolu olarak Husi barış formülünü sürekli olarak savundu - Yemen'e yönelik Suudi saldırılarının durdurulması, kuşatma ve yaptırımların tamamen kaldırılması, genel bir mahkum değişimi, havaalanlarının ve limanların yeniden açılması, vb.
Jeopolitik açıdan, Yemen meselesi Biden yönetimi için zorlu bir dış politika muamması teşkil ediyor. Husiler, siyasi bir çözüm bulunmadan önce tüm güçlerinden vazgeçmelerini ve silahsızlanmalarını gerektiren şartları asla kabul etmeyecekler. Ancak bunun olması için ABD'nin Suudi Arabistan ve BAE'ye baskı yapması gerekiyor. Petrolün altınla alınıp satılacağı günümüz koşullarında, bunu söylemek yapmaktan daha kolay.
İkincisi, bir Husi zaferi, İran'ın dünyanın en stratejik boğazlarından birini oluşturan bir bölgede yükselişi anlamına gelecek. Bu, İsrail de dahil olmak üzere bir dizi bölge devleti için yutulması gereken acı bir hap olacak. Ancak, milletvekillerinin IRGC'nin uluslararası terörizmin özü olduğu konusunda hemfikir olmalarına rağmen, savaşın kendisi Hill (Kongre)'de aşırı derecede bir ilgisizlikle karşı karşıyadır.
İran'a yönelik yaptırımların kaldırılması, Devrim Muhafızları'nın mali kaynaklarını neredeyse kesinlikle artıracak ve Tahran'ın, Direniş Ekseni ile bağının, nükleer anlaşma olsun ya da olmasın bunun derin sonuçları olacaktır. Ancak Biden yönetimi için, İran'la anlaşmanın olmadığı bir senaryo, bir Ortadoğu savaşı tehlikesiyle doludur.
Paradoksal olarak, Husiler tatmin edici bir sonucun anahtarına sahipler. Biden yönetiminin Husileri uzaklaştırma umudu vardı. Aslında, ABD bu yolu hiçbir zaman gerçekten keşfedemedi. Belki de, baskın karakterli bir bağımsızlık duygusu olan Husiler, İran tarafından kontrol edilmiyor. Kim bilir?
Bununla birlikte, Husiler, Suudi müdahalesinin başlangıcı olan yedi yıl öncesine göre bugün Tahran'a çok daha yakın olmalılar. Şimdilik ABD'nin İran ile iyi bir görüşme yapması gerektiğini söylemek yeterli.
MK BHADRAKUMAR
İndian Punchline