33 Günlük Savaş'tan sağ kurtulan biri olarak, İsrail'in Lübnan'da yine başarısız olacağını biliyorum
Kur'an'ı açtım ve karşıma çıkan kutsal ayetler “zafer” hakkındaydı. Hiç kimse Allah'a ait olan ve O'nun yolunda mücadele eden bir milleti yenemez. Hizbullah'ın şanlı bir şekilde kazandığı 33 günlük Lübnan savaşından sağ kurtulan biri olarak, Siyonist apartheid rejiminin bir kez başarısız olacağından hiç şüphem yok.
İNTİZAR - İsrail'in bu hafta dedemlerin yaşadığı Lübnan'ın Bekaa ve Hermel bölgelerine hava saldırısı düzenlediği haberi geldiğinde, doğal olarak ilk tepkim endişe ve kaygı oldu. Tam anlamıyla bir savaşın eli kulağında olduğunu hissediyordum.
İsrail savaş uçaklarının Güney Lübnan ile başkent Beyrut arasındaki yolda sivil araçları ayrım gözetmeksizin bombaladığı videoları gördüğümde, 2006 yılında Lübnan'da bulunduğum 33 günlük savaşa geri döndüm.
Dürüst olmak gerekirse, İsrail'in Lübnan'a karşı aynı gözü kara askeri maceracılığı tekrarladığını hemen fark ettim. Bu şekilde hisseden tek kişi ben değilim. Tanıdığım 2006 savaşından sağ kurtulan pek çok kişi de benzer hislere kapıldı.
İlk elden tecrübe ettiğimiz o savaştan daha fazla bahsetmek için şunları söylemenin yeterli olacağına inanıyorum: bombalar ayrım gözetmeksizin ve pervasızca etrafımızdaki konutlara atılıyordu ve hedef sivillerdi.
Ailemin güney Lübnan'daki evimizin bodrumunda saklandığını, masa ve sandalyelerin altına korkuyla gizlendiğini hatırlıyorum. Arabayla Suriye'ye kaçtıktan sonra otoyolda sağlı sollu bombalar yağıyordu. “Bir sonraki bomba arabamızın üzerine mi düşecek?” diye düşündüğümü çok net hatırlıyorum.
Bir şekilde hayatta kaldığımız için şanslıydık ama bu bize hayatın gerçek anlamını ve öngörülemez doğasını öğreten ölümle yakın bir karşılaşmaydı.
Yıllardır Lübnan'a yönelik İsrail ve IŞİD terörüne alışkın olduğum için son saldırıları duyduktan sonra ailemi ve arkadaşlarımı hemen kontrol etmedim.
Ancak hamile kız kardeşimi kontrol ettim ve onun büyükannem ve büyükbabamı ziyaret etmek üzere Hermal'e gittiğini öğrendim. Tabii ki şaşırdım ve onu ülkedeki tehlikeli güvenlik durumu konusunda uyardım.
Hermal'de bulunan kız kardeşim bana kendi gözleriyle şahit olduğu patlamaları ve etraflarını saran roketlerin durmak bilmeyen kulak tırmalayıcı sesini anlattı.
Güney Lübnan'da yakın bir arkadaşım bana kaçacak hiçbir yolu olmadan sıkışıp kaldığını söyledi. Benden cenaze namazını kılmamı, Kur'an ve Ziyarat Aşura okumamı ve yeni Siyonist saldırganlığın kurbanlarından biri olması halinde kendisini affetmemi istedi.
Böylesine korkunç koşullarda, kelimenin tam anlamıyla ateş hattında olanlara güven vermek için ne söylenebilir? İnsan o ezici korku duygusunu nasıl yok edebilir? Ona söyleyebileceğim ve gerçekten söylenmesi gereken tek şey şuydu: “Seni Allah'a emanet ediyorum.”
Ona en iyisi neyse onun olacağını söyledim ve benden ne isterse yapacağıma dair güvence verdim ve ayrıca ondan af diledim.
Savaşın gerçekliği budur. Gazze ve Güney Lübnan'daki insanların karşı karşıya olduğu gerçeklik budur. Orada aileleri olanlar için bu dayanılmaz bir durum. Eliniz kolunuz binlerce kilometre ötede bağlıyken yakınlarınızın, sevdiklerinizin her sabah savaşın dehşetine uyanmasını izlemek hiç de kolay değil.
Ülke dışındaki herhangi bir Lübnanlının şu anda sahip olduğu tek silah duadır; bırakın bir örümcek ağından daha zayıf olan gayrimeşru bir varlığı, en güçlü imparatorlukları bile devirip yok edebilecek kadar güçlü bir silah.
Lübnanlı sosyal medya kullanıcıları, karşı karşıya kaldıkları dehşetin grafik resimlerini ve hikayelerini paylaşırken korkutulmayı reddediyor. Aşağılanarak yaşamaktansa onurlu bir şekilde ölmeyi tercih ediyorlar.
İsrail rejimi geçen haftadan bu yana Lübnan'ın farklı bölgelerinde aileleri, kadınları, çocukları, erkekleri ve yaşlıları öldürdü ve ben bu satırları yazarken de saldırılar devam ediyor.
Lübnanlı yaşlı bir kadının kanlar içinde nefes almakta zorlanırken çekilen yürek parçalayıcı görüntüsü sosyal medyada viral oldu. Enkaz altında yardım isteyen insanların videoları da yaygın bir şekilde dolaşıma girdi.
24 saatten biraz daha uzun bir süre içinde, Tel Aviv'deki Batı destekli rejimin suç niteliğine tanıklık eden ölü sayısı, 2006 savaşındaki toplam şehit sayısının yaklaşık yarısına ulaştı.
Sivillere yönelik saldırılara tanık olmak ve şaşırtıcı sayıda şehit haberini duymak ne kadar acı verici olsa da, kederde birleşmiş, direnişin arkasında birleşmiş ve Siyonist düşmanla yüzleşmede birleşmiş bir ulusun yürek ısıtan sahneleri de vardı.
İnsanlar güney Lübnan'dan Beyrut'a doğru yola çıkarken arabalar trafikte sıkışıp kaldı. Genelde yaklaşık iki saat süren bir yolculuk, tanıdığım pek çok kişi için birkaç saat sürdü. İnsanlar hareket etmeyen arabalarında fazla su ve yiyecek olmadan oturuyorlardı. Diğerleri gelip onlara yiyecek ve su getirerek yardım etti.
Kavurucu güneş altında sıradan insanlar tarafından dağıtılan su şişelerinin fotoğrafları sosyal medyada dolaşıma girdi. Birçok kişi güneyde yerinden edilenlere açık olan evlerin bağlantılarını ve yerlerini paylaşarak yeniden Erbain hissi verdi.
Sünni Müslümanlar yerlerinden edilen Şiilere yiyecek dağıttı ve Hıristiyanlar kiliselerini onlar için açtı; Lübnan halkı dünyaya çeşitlilik içinde gerçek birlik ruhunu gösterdi.
Lübnanlılar ayrıca halk direnişine ve İslami Direnişin sevgili lideri Seyyid Hasan Nasrallah'a güçlü bir destek verdi. Pek çok kişi kendisi ve liderlik ettiği hareket için dua istedi ve birçoğu da Lübnan'daki direniş hareketine olan bağlılıklarını yineledi.
Lübnan'da imanın, zamanın elçilerine -Allah'ın ordusuna- itaatle birleştiğini görüyorum. “Sen (Allah) razı oluncaya kadar al” sözü ben yazarken Lübnan'da yankılanıyor.
Batılı müttefikleri tarafından desteklenen Siyonist varlığın halkımıza karşı yeni bir savaş başlattığını anladığımda yaptığım ilk şey, Allah'a ailemi, arkadaşlarımı ve biricik kız kardeşimi kaybetmekten korkmadığımı söylemek oldu. Bizim muzaffer olmamız için gereken her şeyi al, adaletin galip gelmesi için.
Bu, gerçeği arayan her Müslüman'ın, zamanımızın kurtarıcısını bekleyenlerin ideolojisidir. Bu, onun yeniden ortaya çıkışına zemin hazırlamanın önemli yollarından biridir.
Kur'an'ı açtım ve karşıma çıkan kutsal ayetler “zafer” hakkındaydı. Lübnan halkı gibi bizim de muzaffer olacağımızdan hiç şüphem yok. İslam Devrimi Lideri Ayetullah Seyyid Ali Hamaney de Kutsal Savunma'nın yıldönümü münasebetiyle yaptığı konuşmada tam olarak bunu teyit etti.
Hiç kimse Allah'a ait olan ve O'nun yolunda mücadele eden bir milleti yenemez. Ne de olsa Hizbullah, Yüce Allah'ın değer verdiği davaya hizmet etmeye adanmış bir harekettir.
Hizbullah'ın şanlı bir şekilde kazandığı 33 günlük Lübnan savaşından sağ kurtulan biri olarak, Siyonist apartheid rejiminin bir kez başarısız olacağından hiç şüphem yok.
Roya Pour Bagher