İNTİZAR - Bir ulus soykırım faili olarak tanındığında itibar kaybına uğrar. İtibar kaybının da ekonomik sonuçları vardır. Halkla ilişkiler endüstrisinin bir kolu bu tür konularda uzmanlaşmıştır: Varlıklı bireyler, şirketler ve hükümetler, servetlerini destekleyen itibarları tehlikeye girdiğinde iyi maaşlı hasar kontrol uzmanları tutarlar.

Gayrimeşru “İsrail” devleti, Filistinlilerin topraklarını daha da fazla çalmak için Gazze'de on binlerce sivili katlederek, dünyanın gözünde kendisini soykırımcı olarak etiketlemiştir. Ve soykırımcı bir ulus, tıpkı seri katil bir birey gibi, toplumun saygın bir üyesi olarak muamele görmeyi bekleyemez. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra “soykırımcı” olarak yaftalanan ve o zamandan beri bunun ekonomik sonuçlarına katlanan Almanlara sorun[i].

İsrail yanlıları etnik kayırmacılığı kullanarak Batı medyasını kontrol altına almışlardır. Siyonist varlık, medyadaki orantısız etkisi sayesinde bugüne kadar işlediği uzun suçlar listesinin eleştirel incelemesinden kaçmayı başarmıştır. Ancak sosyal medya ve uluslararası medya, Batı ana akım medyası üzerindeki Siyonist tekelin gücünü aşındırdıkça, İsrail'in hasbara çığırtkanları daha da çaresiz bir hasar kontrol moduna girdiler.

Zorlu mücadeleleri uzun vadede kazanılabilir değil. Bugün dünyanın 200'e yakın ülkesinin tamamında iyi bilgilendirilmiş insanlar “İsrail'in” Gazze'de soykırım yaptığını biliyor. Bu bilgi artık insanlığın kolektif bilincinin kalıcı bir parçasıdır ve nesiller boyunca da öyle kalacaktır.

“İsrail” Gazze soykırımı nedeniyle uluslararası bir parya haline gelmiştir. Ve yarın soykırım ve diğer suçları işlemeyi bıraksa bile, zarar çoktan verilmiştir. Siyonist varlık lekelidir ve sürdürülemez. Tek soru, yaklaşan çöküşünün zamanlamasıdır. Ekonomik veriler de bu çöküşün çok geç olmadan gerçekleşebileceğini gösteriyor.

Hamas'ın 7 Ekim 2023'teki “bu yüzyılın en başarılı askeri baskınından” bu yana İsrail ekonomisi yaklaşık 50.000 işletmeyi iflasa sürükledi. Bazı tahminlere göre 500.000 kadar Siyonist işgalci (diğer adıyla yerleşimci) ülkeyi terk etti ve arkalarında kapanan işletmeler ve doldurulamayan pozisyonlar bıraktı. Siyonist bakış açısına göre daha da kötüsü, “İsrail'den” kaçan insanların büyük ölçüde ülkenin en üretken vatandaşları olması. Ya da “eski vatandaşları” diyelim. Bu hoşnutsuz gurbetçiler, iyi eğitimli mühendisler, doktorlar, girişimciler, teknisyenler ve hepsinden önemlisi, İsrail ekonomisinin en üretken unsuru olan yüksek teknoloji sektörünü yöneten bilgisayar uzmanlarıdır. Shir Hever yazıyor: Ünlü ekonomist Dan Ben David, İsrail ekonomisinin 300.000 kişi (üniversiteler, teknoloji şirketleri ve hastanelerdeki üst düzey personel) tarafından ayakta tutulduğunu savunuyor. Bu insanların önemli bir kısmı ayrıldığında “Üçüncü dünya ülkesi olmayacağız, sadece artık olmayacağız” diyor.

Peki en yüksek eğitimli ve üretken vatandaşları ayrıldıktan sonra “İsrail'de” kim kalacak? Siyonist varlığa giderek artan bir şekilde binyılcı-mesihçi dini fanatikler hakim olmaya başlıyor. Ben Gvir ve Smotrich gibi aşırı soykırımcı delilere oy veren ve çalıntı Batı Şeria topraklarındaki yasadışı işgalcilerin büyük kısmını oluşturan insanlar bunlar.

Nüfusun bu ultra-siyonist kesimi, ailelerin rutin olarak çift rakamlara ulaştığı aşırı yüksek doğum oranları ile karakterize edilir. Tarih, matematik, fen bilimleri ve diğer din dışı konularda ya çok az eğitim alırlar ya da hiç eğitim almazlar. Ultra-siyonistler askerlik görevinden muaftır ve genellikle kamu yardımlarıyla yaşamayı tercih ederek çalışmaya ilgi göstermezler.

Washington Post'a göre mesihçi yerleşimcilere yapılan yardımlar “laik İsrailliler arasında yaygın olarak sevilmiyor ancak ultra-Ortodoks partiler Netanyahu'nun iktidar koalisyonunun önemli bir ayağını oluşturuyor”. Mesihçi manyaklar, Mesihlerinin geri döneceği, Yahudiler için dünyayı fethedeceği ve her Yahudi'ye 2800 Yahudi olmayan köle vereceği günü özlemle bekliyorlar. Bu üretken olmayan, asalak delilerin demografik patlaması, Siyonist yerleşimci kolonisi için kıyamet anlamına geliyor.

Batılı ekonomik kurumlar orantısız bir şekilde “İsrail” sempatizanı Yahudiler tarafından yönetiliyor olsa da, bu sistemik önyargı acı gerçekleri gizleyemiyor. Yabancı yatırımlar 2023'ün ilk çeyreğinde %60 azaldı ve o zamandan beri daha da düştü. Siyonist varlığın kredi notu neredeyse önemsiz tahvil seviyelerine düştü . Kısa süre önce 25 milyar dolarlık fabrika planını iptal eden Intel gibi çok uluslu şirketler, soykırımcı siyonist varlığın bir geleceği olmadığının giderek daha fazla farkına varıyor.

Fon bulmakta çaresiz kalan Siyonistler, çeteleşmiş ajanlarına eninde sonunda ABD vergi mükellefleri tarafından ödenecek değersiz “İsrail tahvilleri” satın aldırarak ABD'deki yerel yönetimleri dolandırmaya başladılar. En büyük suçlu olan Florida'nın Palm Beach İlçesi, şu anda destansı boyutlarda bir davayla karşı karşıya.

Atasözü niteliğindeki bilgeliğe göre, kendinizi derin bir çukurda bulursanız, kazmayı bırakmalısınız. Ancak çukur derinleştikçe Siyonistler daha hızlı kazıyor. Ben bu satırları 21 Ekim 2024'te yazarken, “İsrail” İran'a saldırma planlarını neredeyse ilan etmiş durumda. Siyonistler İran yönetimini, nükleer tesislerini ya da enerji altyapısını hedef alan büyük bir saldırı düzenlerse, İran'ın vereceği yanıt -sınırlı bir yanıt bile olsa- Siyonist yerleşimci kolonisini uçurumdan aşağı itebilir[ii].

Siyonistler İran'ın nükleer tesislerine saldırırsa, İran'ın da aynı şekilde karşılık vereceği neredeyse kesindir. İran roketlerinin İsrail'in nükleer tesislerini yerle bir ettiğini görmek ve ardından gelen radyasyon endişesi, Siyonist varlığın en üretken vatandaşlarının ülkeden kaçışını hızlandıracak ve finans dünyasının sonu belli bir yerleşimci kolonisine yatırım yapma konusundaki isteksizliğini arttıracaktır. İsrail'in nükleer tesislerine yönelik bir saldırısına İran'ın ilkeli kitle imha silahları karşıtı tutumunu değiştirerek ve hızla nükleer silah geliştirip konuşlandırarak tepki vermesi ve böylece Siyonistlerin bölgesel tekelini yok etmesi muhtemel olduğundan, böyle bir saldırı Siyonist varlığın üzerine kendi eliyle radyoaktif bir kıyamet bulutu salmak anlamına gelecektir.

Bunu bilen Biden rejimi, “İsrail”i İran'ın nükleer tesislerine saldırmaktan kaçınmaya ikna etmeyi başardı. Ancak Siyonistler İran'ın lider kadrosuna ya da enerji altyapısına “sadece” saldırsalar bile verilecek yanıt aynı derecede yıkıcı olabilir. İran, sözde Demir Kubbe'yi alt edebileceğini ve hipersonik olanlardan başlayarak füzelerini “İsrail” içinde istediği yere yerleştirebileceğini göstermiştir. Ve eğer Siyonistler İran'ın liderliğine ya da altyapısına saldırırsa, İran muhtemelen Siyonist enerji şebekesinin Aşil topuklarını hedef alacaktır. En kötü senaryoda (Siyonistler için) “İsrail” trafolarının çoğunu kaybedebilir ve kendisini iki yıla kadar güvenilir elektrikten yoksun bulabilir.

Direniş Ekseni'nin İsrail'in enerji altyapısına yönelik herhangi bir saldırısı zaten var olan kırılganlıkları daha da arttıracaktır. Shir Hever yazıyor:

İsrail'in en büyük kömür tedarikçisi olan Kolombiya, soykırım devam ettiği sürece İsrail'e kömür sevkiyatını askıya alacağını açıkladı. Kolombiya'dan sonraki en büyük iki tedarikçi ise Güney Afrika ve Rusya. Güvenilir ve sürekli elektrik olmadan İsrail artık gelişmiş bir ekonomi gibi davranamayacaktır. Sunucu çiftlikleri 24 saat elektrik olmadan çalışmıyor ve İsrail, yüksek teknoloji sektörünün kaç elektrik kesintisine dayanabileceğini kimse bilmiyor.

Güney Afrika ve Rusya, Kolombiya'yı takip edip İsrail'in kömür tedarikini keserse, Türkiye üzerindeki baskı da Siyonistlerin petrol tedarikine aynısını yapması için artacaktır. “İsrail” soykırımını, Erdoğan'ın kapatması için baskı altında olduğu Bakü-Tiflis-Ceyhan boru hattından gelen petrolle yürütüyor. Öyle ya da böyle, “İsrail”in ışıkları yakında sönecek.

Siyonistler dünyayı terörize ederek sonsuza kadar boyun eğdirebileceklerini düşünüyorlar. Ancak itibarlarının zedelenmesi, dokunulmazlıklarını yavaş yavaş aşındıracak ve hesap verebilirliği dayatacaktır. İsrailliler kendi eylemleri nedeniyle küresel parya haline geldiler. Soykırımcı savaş suçluları olarak gittikleri her yerde hor görülüyorlar. Kimse onlarla uğraşmak istemiyor ve kimse bir gelecekleri olduğunu düşünmüyor. İşledikleri suçların ekonomik geri tepmesi, kana bulanmış yerleşimci kolonisinin sonunu getirecek ve nihayet Kutsal Filistin Topraklarındaki iğrençliklerine son verecektir.

-------------------------------------------------------------------------------------

[i] Almanya soykırımın faili olduğu kadar kurbanı da olmuştur. Kısmen uygulanan Morgenthau planı ve İkinci Dünya Savaşı'nın ardından Yahudi egemenliğindeki ABD ve Sovyet işgalcileri tarafından düzenlenen etnik temizliklerle milyonlarca Alman öldürüldü. Amerikalı efendilerinin Kuzey Akım boru hattını yok etmesiyle ekonomisi harap olan günümüzün iğdiş edilmiş Holokost tazminatlarını ödeyen Küçük Almanya'sı, egemen bir Almanya'nın hem ekonomik hem de kültürel olarak soluk bir gölgesidir. Alman karşıtı holokost hakkında daha fazla bilgi için Thomas Goodrich' in Hellstorm ve James Bacque'nin Other Losses adlı kitaplarına bakınız.

[ii] Siyonist yerleşimcilerin çoğu, özellikle de eğitimli ve ekonomik olarak üretken olanlar, (1) herhangi bir büyük Batı şehrinde makul ölçüde iyi yaşayabilecek köksüz kozmopolitlerdir ve (2) acıya ve güvensizliğe karşı nispeten tahammülsüzdürler. Siyonist varlığın liderleri, kaçınılmaz olarak “İsrail‘i nesiller boyunca milyarlarca insanın öfkesinin hedefi haline getirecek uzun vadeli bir soykırım savaşı başlatarak, sömürgecilerin hayatlarını güvensiz hale getirmekte ve yerleşimci kolonisini ekonomik olarak sürdürülebilir kılan insanlardan işgal altındaki Filistin'i istemeden 'temizlemektedir”.