"Ne İran imiş be arkadaş!"*

28 Şubat süreci mağduru mirasyedilerden türeme neo muhafazakar beslemenin biri istifra etmiş; “Ne İran imiş be arkadaş !” diye…

Biliyoruz ki evrende her varlık bir fonksiyon icra eder, rastlantısallık yok; İlahi Yasa gereği her şey görevini yerine getirir. Madalyon hep iki yüzlü, ‘oluklar hep çift akar’ biliriz… birinden nur; birinden kir! Bu da o misal

Düşündüm de gerçekten de ne İran imiş be arkadaş!

Yıllarca İslam’dan dem vuran, "Hak", "Hukuk", "Adalet", "Eşitlik", "Adil Paylaşım", "Birlikte Yaşam", "Başkasının Hakkına Saygı" diye haykıran ne çok suret-i insan ile aynı havayı solumuşuz meğer.

Her varlık özünde olanı şartlar ve zemin oluşunca ortaya koyar ya ‘yasa’ gereği, buna şahit olduk. Sanki meleklerin binlerce yıllık secde arkadaşlarının İblisliğinin ifşa şartlarının oluştuğu manzarayı seyreder gibi oluyor insan. Meğer ne çok İblis varmış suret-i haktan görünen!

Bizim lise yıllarımızın ağabeyleri Lübnan’da Seyyid Hasan Nasrallah ile röportaj yapıp izlenimlerini bize anlatırlardı Hizbullah’ı ve eylemlerinin örnekliğine işaret ederek.

Bir başkası 2006 Temmuz Zaferi’ni kitaplaştırırdı. Ebuzer’i koyardı mücadele bayrağına.

Bir diğeri İmam’ın sözlerini afişe edip eylemlerde baş üstünde taşırdı resmini… biz elden ele, dilden dile aktarırdık onlardan aldıklarımızı...

Bakıyorum Nasrallah o gün söylediklerini aynen tekrar ediyor. O gün vaat ettiklerinin çoğunu yerine getirmiş, etrafındaki düşman çemberi de yerinde duruyor.

İran o günlerde ABD, İsrail ve Batı beslemelerinin dayattığı savaşla boğuşuyor hayatta kalma mücadelesi veriyordu. Bugün aynı düşmanlar İran ve müttefiklerini açlıkla terbiye etmeye çalışıyor.

O gün İran ve Hizbullah’ı bayraklaştıranlar bugün küfür ve linç yarışında ön safı kapma telaşındalar. (dün bin yılın evliyası dedikleri efendilerine de bugün sövüyorlar, bakalım yarın sıra kime gelecek)

Peki kim/ne değişti? İran mı? Hizbullah mı? İslamcılar mı?

İran ; 1979 Devrim ile beraber bütün hegemonik güçlerin kuşatmasıyla karşı karşıya kaldı. 8 yıllık kendisine dayatılan savaş ve arkasından gelen ambargolar vs derken 41 yılı geride bıraktı. 41 yıllık sürecin hiçbir yerinde hedefi ve baş düşmanı da söylemi değişmedi. Karşılaştığı muamele de. Nasıl bir emperyal güç ve akıldır ki kendini dünyanın ambargosuna 41 yıl maruz ve ‘dünya nimetlerinin’ çoğundan mahrum bırakacak? Anlayan bize de izah etsin.

Hizbullah; 1982 yılında israil işgaline karşı kuruldu. Ana hedefi ülkesini ve Filistin’i özgürleştirmekti. 38 yıldır aynı mücadeleyi veriyor. Lübnan’ı işgalden kurtardı. Filistin Direnişi'ni her safhada destekledi ve devam ediyor. Seyyid Hasan Nasrallah’ın 25 yıl önce söyledikleri ile geçen hafta söyledikleri ayni çizgi üzerinde duruyor. “İsrail yok olmaya mahkumdur!”

İslamcılar; 90'lı yılların Türkiye zindan nüfusunun Kürtlerden sonraki en kalabalık kesimiydi. Adalet mücadelesi veriyorlardı. Haklıydılar; haklarını arıyorlardı. Okullara alınmıyor, kamu hizmetlerinden men ediliyor ve fişleniyor ve hor görülüyorlardı. Sokaktaydılar, haykırıştaydılar. Yeryüzü adaletle doluncaya dek mücadele yeminleri ediyorlardı. 2002 seçimleri sonrasında İslamcı mahallenin yolu iktidar ile kesişti.

İşte bu yakaladıkları zeminde aslında özlerinde ve heveslerinde neyin saklı olduğu da ortaya çıktı. Toprakla buluşan tohum misali filizlendi, boy verdi ve sarıp sarmaladı her yanı.

90lı yıllarda maruz kaldıkları muamelenin ve yaşadıkları süreçlerin birebir aynısını kendileri dışında kalan toplum kesimlerine uyguladılar/uyguluyorlar. Eskiden haram olan her şeye helal sertifikası verdiler. Para en önemli değerleri oldu. Uzun zaman hasretle bekledikleri makamları ‘İlahi Mevziler’ addederek canhıraş korumaya sarılmış durumdalar. Kutsal mevzilerden olan vakıflarının itibarını korumak için istismar edilen çocuk için “bir kereden bir şey olmaz” diyebilecek ‘kadın’ bakanları bile oldu.

İran İran diye çığırmalarının sebebi de ayaklarını yerden kesen ‘emperyalist’ hülyalarının Suriye’de başlarına yıkılmış olmasıdır İran eliyle.

Dünyanın her yerinden toplanıp Suriye’ye saldırttıkları yaklaşık 180.000 (yüz seksen bin) psikopat, serseri, tecavüzcü ve katil sürüsünü donatıp adlarına ‘mücahid’; şecaatlerine de ‘cihad’ dediler utanmadan.

Şeytanın taşeronluğunu paye sayarak Siyonistlerin imamlığında soyundukları "cihad"ları akamete uğrayınca kursaklarında kalan kemikler midelerini irin ile doldurdu. Ve şimdi kusuyorlar her fırsatta.

“Nusayrilere destek vererek Suriye cihadının içine eden, eli kanlı katil Kasım Süleymani önderliğinde on binlerce Suriyeliyi katleden, bunu saklamak şöyle dursun bununla gurur duyan İran’dır.”

Nasıl kaptırmışsa bu hülyaya ki yıkılınca bu kadar acı vermiş? Yukarıdaki cümleyi dizmeye mecbur kalmış. Utanmaları da yok bunların kızarmaları da. Yalanları canlı yayınlarda yüzlerine çarpılıyor bana mısın demiyorlar. Demek daha çok sövecekler…

Gerçekten de Ne İran imiş be arkadaş!

 

-----------------------------------------------------------------------------------

*Yenişafak şeysinde yazılmış bir şeyin başlığı